साहित्य

केशव सिग्देल पटक­ पटक जीवनमा धोखा खाएपछि अनिरुद्रले घर छोडेर हिडने निश्चय गरयो। ऊ चाहन्थ्यो अब जोगी बनूँ र कुनै एकान्त जङ्गलमा गएर तपस्या गरुँ ।आखिर किन मानिसहरु जीवनको जालोमा बेरिन्छन र दुःखलाई वरण गर्छन ! मायावी जालो उत्पादन गर्ने त्यो रसायनले किन यो पीडाको संकेत पहिल्यै गर्दैन ! कहिले गरिवीको शिकार, कहिले राज्य व्यवस्थाको उत्पीडनको शिकार। कहिले आफैले सर्वश्व ठानेर होमिएको राजनीतिको दाउपेचको श...

मोरङ जिल्ला शनिश्चरे निवासी कवि सुमन मेवाहाङ दुई दशकदेखि निरन्तर कविता साधानामा सक्रिय कवि हुन । सधैँ शान्त र शालिन उनको कविताहरुमा मौन बिद्रोह हुन्छ । साथै जीवनले भोगी ल्याएको अनुभूतिलाई उनका कविततहरुले बडो मिहिन र शान्तरुपमा अभिव्यक्त गरि नै रहेको हुन्छ प्रस्तुत छ साताको तीन कविता । अभिशप्त वर्तमान सहरका बडेबडे होडिङ बोर्डहरूमा बडा बडा रक्सीका बोतलहरू मात्र हुँदैनन वोल्ड दरवारहरू सँगै बोल्ड नित...

काठमाडौ । दीपा राई पुनको कविता संग्रह ‘दियोको अन्तिम लप्का र शरदका पहेँला पातहरु’ वैशाख ३१ गते २०७९ सालमा थापागाउँ स्थित मण्डला थिएटरमा सार्वजनीक भएको छ । कवि तुलसी दिवस, कवि स्वयंकी आमा विमला राई, नेपाली वाङमयका साक्षी खगेन्द्र लुईँटेल, साहित्य शिल्पी प्रगति राई, कवि स्वयं दीपा राई पुन र विप्लव प्रतीकले कविताकृतिको लोकार्पण गर्नुभएको थियो । “दियोको अन्तिम लप्का र शरदका पहेँला पातहरु " पछिल्लो...

तिम्रो हरेक मङ्गल कार्यमा अछुतको जुठो मुखबाट निस्केको सहनाई र कर्नालको सङ्गीत फेरि कसरी मङ्गल ? मेरा अस्पृश्य पाइतालाले माडेर निस्केका अक्षताका बियाँहरू फेरि कसरी शुद्ध ? मैले बनाएको ओदानमाथि बसालेर मैले बनाएको ताप्केमा मैले नै माडेको परालको धानको भात कसरी चोखो ? मेरो अछुत आङबाट निस्केका पसिना मिसिएको पाइनले तपाईंको जिउमा सजिने अलङ्कार कसरी पवित्र ? पछिल्लो समय फेसबुकमार्फत ‘सेतोमाटो’ अनलाइनमा पढ...

विषय प्रबेश - समसामयिक नेपाली वाङमयमा पहिचानको स्वर अत्यन्तै वाचाल देखिएको छ । विशेष गरेर २०६२-६३ को जनआन्दोलनपछि पहिचानको मुद्दा सतहमा देखिन आयो । सदियौंदेखि उत्पीडनमा पारिएका आदिवासी जनजाति, सिमान्तकृत, दलित, मधेसी र लैङगिक आवाजहरु सर्वत्र मुखरित हुन थाल्यो । बिस्तारै पहिचानको विषय राजनैतिक पार्टीहरुदेखि सामाजिक संघ संस्थाहरुमा समेत प्रबेश भयो । विकट मोफसलको सडकदेखि सिंहदरबारको सदनसम्म बिश्लेष्य...

हाल अमेरिकामा बसोबास गरिरहेकी कवि मनु लोहोरुङ राई प्रवासमा बसेर लेख्ने मध्ये राम्रो कविमा पर्नुहुन्छ । आफ्नो कवितामा सधै अन्याय र बेथितिको बिरोधमा प्रतिकार गरिहनु उहाँको कविताको बिशेषता नै हो । सधैँ सकारात्मक परिवर्तनको निम्ति आवाज उठाइरहने यी कविताहरु शान्ति , सदभाव , प्रेम र परिवर्तनको निम्ति एक ससक्त आवाजहरु हुन प्रस्तुत छ साताको तीन कविता । भ्रमित सपना अहा ! कस्तो शान्त ! मेरो देश- अचेल संगी...